Rozdział 7

- A nie będzie? - powiedział szczerze, z lekkim uśmiechem. Nie odezwałam się, więc wziął to chyba jako odpowiedź. Spojrzał mi jeszcze głęboko w oczy i tak po prostu odszedł. Moja wiedza na jego temat ograniczała się do znajomości jego imienia i czułam się z tą myślą okropnie.

---------------------------

 

Nie mogę uwierzyć, że on zrobił mi malinkę! Jak on śmiał?! Jeśli jeszcze kiedyś go spotkam, to się policzymy. Przez chwilę wpatrywałam się jak jego postać znika wśród tłumu, a potem sama wyszłam na zewnątrz. Od razu buchnęło we mnie zimne powietrze i na moim ciele pojawiła się gęsia skórka. Pobiegłam jeszcze na sekundę do klubu, bo tam zostawiłam kurtkę i ponownie z niego wyszłam. Postanowiłam poczekać na dziewczyny przy aucie. Sądziłam, że Mia zauważy, że nie ma mnie w klubie i pójdzie mnie szukać na dworze, ale myliłam się. Postanowiłam wysłać do niej sms'a.

Do: Mia

Możemy już wracać? Stoję przy aucie.

 

Kliknęłam 'wyślij' i wiadomość została wysłana. Po jakiś 5 minutach marznięcia spostrzegłam Mię i Savv wychodzące z klubu. Miały dziwne miny, coś jakby się o mnie martwiły. Mi jednak nic nie było. No może tylko jakiś kretyn potraktował mnie jak rzecz... Nieważne. Miałam zamiar o nim zapomnieć i to jeszcze tego wieczoru. 

- Co jest, mała? - podeszła do mnie Mia i złapała mnie za dłoń. - I co ty masz na szyi?! - wskazała na malinkę. Miałam ochotę wybuchnąć śmiechem. Gdyby Savanny nie było z nami, to wszystko bym jej wyjaśniła, jednak nie mogłam sobie na to pozwolić.

- Umm, to? - dotknęłam czerwonego śladu. - Zadrapałam się... był duży tłum i nie było wystarczająco miejsca do tańczenia. Sama nawet nie wiem jak to zrobiłam. - potrząsnęłam głową. -  Wszystko w porządku. - uśmiechnęłam się do niej posyłając jej spojrzenie potem-wszystko-ci-wyjaśnię.

- Ohh dobrze, powiedzmy, że ci wierzę. - powstrzymywała się od śmiechu. Grałyśmy w grę, w której Savannah nie uczestniczyła. Przykro mi siostro... zasady są zasadami. - Prawda Savv? - powiedziała do niej te słowa przepełnione udawaną słodkością.

- Przestań chamie! - szepnęłam niewidzialnie do Mii, śmiejąc się z jej bezczelności.

- Dobrze, już dobrze. - podniosła kąciki ust do góry. - Jedźmy już. - powiedziała i w tym samym momencie odjechałyśmy.

Justin's view:

Na dworze było dosyć zimno. Jednak nie tak zimno, żebym miał jakąś gęsią skórkę czy inne te gówna. Miałem ochotę wrócić do klubu i wpić się w jej usta, jednak tego chyba nie robi się na pierwszym spotkaniu... w sumie to drugim. Musiałem wyjść, bo nie mógłbym się dłużej powstrzymywać. Ona była zbyt seksowna, abym tylko stał i się na nią patrzył. Ale nie zamierzałem jej tak zostawić. Miałem plan. Poszedłem do swojego auta i czekałem aż ona i jej zwariowana przyjaciółka wsiądą do swojego samochodu i odjadą, a wtedy ja... jakby to ładnie powiedzieć, hmmm. Będę jechał za nimi. Tylko był jeden problem - Dylan. Kurwa, po co ja go tu brałem? Zaśmiałem się z mojej przyjacielskości. 

Do: Dylan

Ruszaj dupę i chodź do auta. Masz minutę!

Wysłałem do niego tą wiadomość najszybciej jak się dało, bo zauważyłem że Teranee wychodzi z klubu. Po chwili doszła do niej Mia i jakaś laska. Nie miałem pojęcia kim ona była, ale była gorąca. Za młoda na matkę, za stara na jej koleżankę. Gdy miałem zostawić tego idiotę samego w klubie, nagle drzwi się otworzyły.

- Wolniej się nie dało?

- Wyluzuj, stary. I tak nawet nie wiem o co w tym wszystkim chodzi. - powiedział do mnie Dylan, z wzrokiem mówiącym nie-ogarniam-już-od-roku. 

- Jedziemy za Terri. I jej przyjaciółką... no i jakąś laską. Nieważne. Muszę ją jeszcze dzisiaj zobaczyć. - rzuciłem szybko do Dylana, na co już nie odpowiedział. Jechaliśmy za autem dziewczyn, aż w końcu się zatrzymały. To znak, że to jest to miejsce - dom Teranee. Zaparkowaliśmy w jakimś zaułku i obserwowaliśmy je. Najpierw wysiadła ta nieznana laska i popędziła od razu do domu. Następnie Mia, a potem dopiero Teranee, która wyglądała na żywego trupa. Nie wiem co jej było, ale wiem, że będę musiał jej poprawić humor. Wyglądała na wkurzoną i to pewnie na mnie. 

- Ej, to laska, z którą dzisiaj przetańczyłem większość wieczoru! - powiedział podekscytowany Dylan wskazując w stronę dziewczyn.

- Która?

- No ta najładniejsza. - powiedział ze zwycięskim uśmiechem.

- Zauroczyłeś się kretynie? - zaśmiałem się, przygaszając go i tym samym klepiąc go po plecach. - Sory, ale ona nie jest najładniejsza w tym towarzystwie. - odpowiedziałem, wiedząc która tak naprawdę jest z nich najładniejsza.

- Gówno prawda. - rzucił i wyszedł. Poszedł za Mią! Ja pierdole, pewnie jeszcze dzisiaj ją zaliczy. Teraz była kolej na mnie. Teranee już dawno weszła do wnętrza, więc mogłem zacząć działać. Wyszedłem z auta i podszedłem pod okno, zgadując że było jej. Trafny strzał. W pokoju stała Terri rozbierająca się z wyjściowych ubrań. Niezłe widoki... nie powiem. Wziąłem w rękę drobny kamyk i rzuciłem wprost w szybę. Nic. Wziąłem kolejny i zrobiłem to samo. Zero reakcji. Postanowiłem zrobić coś lepszego. Wziąłem kawałek kartki, którą miałem przypadkowo w kieszeni i długopis.

Wyjdź na zewnątrz. x

 

Zwinąłem ją i najpierw rzuciłem kamyk, a potem karteczkę. Schowałem się i usłyszałem otwieranie balkonu. Następnie jakieś gadanie - Terri przeczytała kartkę, a następnie to skomentowała. Zaśmiałem się. Ładnie mnie nazwała... palant. Chyba nie najgorzej? Czekałem pod bramką. W końcu w drzwiach pojawiła się postać. Teranee szła do bramki wolnym i niepewnym krokiem.

- Tęskniłaś? - powiedziałem, łobuzersko się uśmiechając. Oparłem się o pień drzewa, z rękami w kieszeniach i wpatrywałem się w nią. Ona jednak nawet się nie odezwała, tylko odwróciła się i kierowała z powrotem do drzwi. Wskoczyłem na bramkę i przeskoczyłem ją, a następnie znalazłem się przed Terri.

---------------------------

mkjiihuyfgte, jenyyyy! Jak oceniacie rozdział? 

czytacie = komentujecie misie :)

Obiecuję, że będzie coraz ciekawiej... pozdrawiam! 

 

 

 

 Jejuś nasz Justin już tydzień temu skończył 20 lat... :')#StillKidrauhl